Tuesday, August 7, 2007
Nunung in Banda Aceh
Eindelijk kan ik nu rustig computeren. Ik zit lekker in de cooler kamer. We zitten nu voor tijdelijk bij kennissen, Aart en Ada Merkelijn die zijn nu in Jkarta. Wij moeten Porky de boxer oppassen. W hebben nog geen huis gevonden maar wel veel mooi gezien maar zijn allemaal duur. Ze vraag 200.000.000 rupiah per jaar ca 15 of 16 duizend euro. Normaal prijs in Jkt is 10 duizend euro per jaar. Dit kkomt door de NGO (non government organization) zoals, Unicef, usaid,oxfam,undp, merlin,mentor.Ik draag geen hoofd doek wel shirt met lange mouw, maar ik heb selendang bij me in mijn tas voor nood geval. Ik draag het als ik alleen naar de lokale markt ga. Er zijn ook veel indonesische vrouwen die geen hoofd doek dragen maar meestal zijn ze NGO's personeel of mensen uit banda aceh. Dus als ik met blanke man loop dat denk ze dat ik van de NGO's is.3 weken geleden ging ik zwemmen met Deborah, een amerikaan. We mogen geen bikini of baywatch bad pak aan. Dus wij hebben badpak, legging en shirt - zo dat ze onze borsten niet zien- met lange mouw aan. Extra zwaar. Gisteren voor de eerste keer sinds ik in BA kwam. zag ik een politie agama/politie syaria. Razia of controleren of de dames./vrouwen jilbab(hoofddoek) draag. Ik zat in de auto achter Saiful onze driver uit bandarlampung. Voor zekerheid heb ik altijd een selendang in mijn tas,dus niks aandehand want ik zit in de auto niet op motor of lopen.Gisteren 5 Aug hebben we een mooi huis gezien en precies wat we willen, geen verdieping, niet te groot en niet te klein, met grote tuin genoeg om zwembad opbouwen, sauna (je weet Wim )en pohon jeruk ofsinaasapelboom en veel soorten kruiden want de eigenaar is ir pertanian (landbouw). 3 slaapkamers en nog 2 extra kamer als guesthouse met badkamer en toilet binnen. MAAR.. er is een maar... ! Naast het huis (buiten de tuin) is een begraafplaats/familie begraafplaats met 5 steen. In banda Aceh bijna ieder fam heeft eigen begraafplaats. Dus...,beetje bang..., beetje eng...!Nouw dat was het bericht uit banda aceh. Ik moet nu mijn kamer opruimen, ik ben nog niet een nyonya of madame wordt want ik doe alles nog by my self he..he..he..! Dus nog geen Sari of Ida...! he..he..!
Sunday, August 5, 2007
Meulaboh two years after the Tsunami
2 Juni 2007 Fieldtrip to Meulaboh in search of housing/office/personnel
Meulaboh is gebouwd in het moeras dat in de lage landen ligt aan de voet van het Bukit Barisan gebergte. De woonwijken zijn (wat er nog van over is) grotendeels weer opgebouwd en gerenoveerd. Het is erg vochtig en warm in de stad. Aangezien het land vlak is en de huizen omringd door moeras water is het niet erg aangenaam om er te wonen. De huizen op dit moment te huur zijn in slechte staat van onderhoud. De huizen staan erg dicht op elkaar en zijn slecht geventileerd. Geen van de huizen die ik tot nu toe gezien heb (12) voldoen aan veiligheid of gezondheids eisen die redelijkerwijs aan een woonhuis gesteld kan worden. Twee weken geleden is een groot deel van de stad ondergelopen met zeewater. Deze keer niet hoger dan zo’n 30 cm. De huizen die in aanbouw waren in het gebied dat weggevaagd werd tijdens de tsunami zijn nu bedekt met een laag zand dan de zee binnengebracht heeft.
Aan de verhuur van sommige huizen is de voorwaarde gesteld dat er geen feesten gegeven mogen worden en geen gasten van verschillen sexe ongehuwd in het zelfde huis mogen verblijven. Hetgeen door de pak RT gecontroleerd zal worden.
De aanvoer van drinkwater kan vergeleken worden met andere moerasgebieden in Indonesia (kalimantan west en zuid, Sulawesie). Meeste huizen hebben geel drinkwater niet geschikt voor consumptie en vaak gevaarlijk om mee te baden (huidaandoeningen en blaasontsteking). Tijdens het regenseizoen verergerd de situatie.
Electriciteit schijnt niet zo slecht te zijn, maar een paar keer per week korte leveringsproblemen. Meestal tijdens de nacht. En redelijk grote PLTD staat net buiten de stad.
Er zijn geen echt grote winkels. De stad lijkt veel op een grote kampong of een Kecamatan centrum en niet een Kabupaten hoofdstad.
Er is geen mogelijkheid tot vertier in de stad. Er is geen bioscoop of een biljardhal, etc.
Verder is alles goed in de stad. Voldoende groenten en veel verse vis.
Kantoor ruimte. Hier zijn verschillende mogelijkheden. Meerdere NGOs gaan weg of zullen downsizing beginnen deze en volgende maand. De kantoorruimte die op dit moment door USAID in gebruik is kan niet door ons gehuurd worden, omdat het te weinig kaantoorruimte biedt en geen goede electriciteitsvoorziening heeft. Om het te laten dubbelen als Office /guesthouse is het ook niet geschikt. Oxfam gaat binnenkort weg. Zij hebben zelf een kantoor gebouwd in een godown. De compound is veilig en de kantoorruimte groot genoeg. Electriciteitsvoorziening is good en ze hebben een directe satelietverbinding met het internet in bedrijf. De electriciteitsrekening is waarschijnlijk van het sociale tarief want Oxvam schijnt erg weinig te betalen.
Personeel. Het schijnt moeilijk te zijn om geschoold personeel te krijgen in Meulaboh. Technisch geschoold personeel is nagenoeg niet te krijgen. Ik heb meerdere personen (USAID,Oxfam, WFP/UNHAS) gevraagd of ze personeel kunnen recommenderen. De beste mensen (de betere) nemen ze mee naar andere projecten. De locale krachten schijnen nog al een vreemd idee te hebben over loyaliteit en eigendomsrechten, etc. Ze krijgen dan ook geen recommendatie. Waarschijnlijk zullen we het personeel uit Medan moeten halen. Ook zullen we bij de kecamatan moeten kijken om personeel gedetacheerd te krijgen.
Er zijn gelukkig een aantal heel kleine lichtpuntjes. Er is bier te koop in twee winkels. Je mag het thuis opdrinken als de huurbaas het toestaat en de buren je niet verlinken.
Meulaboh is gebouwd in het moeras dat in de lage landen ligt aan de voet van het Bukit Barisan gebergte. De woonwijken zijn (wat er nog van over is) grotendeels weer opgebouwd en gerenoveerd. Het is erg vochtig en warm in de stad. Aangezien het land vlak is en de huizen omringd door moeras water is het niet erg aangenaam om er te wonen. De huizen op dit moment te huur zijn in slechte staat van onderhoud. De huizen staan erg dicht op elkaar en zijn slecht geventileerd. Geen van de huizen die ik tot nu toe gezien heb (12) voldoen aan veiligheid of gezondheids eisen die redelijkerwijs aan een woonhuis gesteld kan worden. Twee weken geleden is een groot deel van de stad ondergelopen met zeewater. Deze keer niet hoger dan zo’n 30 cm. De huizen die in aanbouw waren in het gebied dat weggevaagd werd tijdens de tsunami zijn nu bedekt met een laag zand dan de zee binnengebracht heeft.
Aan de verhuur van sommige huizen is de voorwaarde gesteld dat er geen feesten gegeven mogen worden en geen gasten van verschillen sexe ongehuwd in het zelfde huis mogen verblijven. Hetgeen door de pak RT gecontroleerd zal worden.
De aanvoer van drinkwater kan vergeleken worden met andere moerasgebieden in Indonesia (kalimantan west en zuid, Sulawesie). Meeste huizen hebben geel drinkwater niet geschikt voor consumptie en vaak gevaarlijk om mee te baden (huidaandoeningen en blaasontsteking). Tijdens het regenseizoen verergerd de situatie.
Electriciteit schijnt niet zo slecht te zijn, maar een paar keer per week korte leveringsproblemen. Meestal tijdens de nacht. En redelijk grote PLTD staat net buiten de stad.
Er zijn geen echt grote winkels. De stad lijkt veel op een grote kampong of een Kecamatan centrum en niet een Kabupaten hoofdstad.
Er is geen mogelijkheid tot vertier in de stad. Er is geen bioscoop of een biljardhal, etc.
Verder is alles goed in de stad. Voldoende groenten en veel verse vis.
Kantoor ruimte. Hier zijn verschillende mogelijkheden. Meerdere NGOs gaan weg of zullen downsizing beginnen deze en volgende maand. De kantoorruimte die op dit moment door USAID in gebruik is kan niet door ons gehuurd worden, omdat het te weinig kaantoorruimte biedt en geen goede electriciteitsvoorziening heeft. Om het te laten dubbelen als Office /guesthouse is het ook niet geschikt. Oxfam gaat binnenkort weg. Zij hebben zelf een kantoor gebouwd in een godown. De compound is veilig en de kantoorruimte groot genoeg. Electriciteitsvoorziening is good en ze hebben een directe satelietverbinding met het internet in bedrijf. De electriciteitsrekening is waarschijnlijk van het sociale tarief want Oxvam schijnt erg weinig te betalen.
Personeel. Het schijnt moeilijk te zijn om geschoold personeel te krijgen in Meulaboh. Technisch geschoold personeel is nagenoeg niet te krijgen. Ik heb meerdere personen (USAID,Oxfam, WFP/UNHAS) gevraagd of ze personeel kunnen recommenderen. De beste mensen (de betere) nemen ze mee naar andere projecten. De locale krachten schijnen nog al een vreemd idee te hebben over loyaliteit en eigendomsrechten, etc. Ze krijgen dan ook geen recommendatie. Waarschijnlijk zullen we het personeel uit Medan moeten halen. Ook zullen we bij de kecamatan moeten kijken om personeel gedetacheerd te krijgen.
Er zijn gelukkig een aantal heel kleine lichtpuntjes. Er is bier te koop in twee winkels. Je mag het thuis opdrinken als de huurbaas het toestaat en de buren je niet verlinken.
Subscribe to:
Posts (Atom)
